Afacan Yiğit Vahşi Ormanda

Evrim ağaç eve doğru seslendi:
"Yiğit çabuk gel! Dayım çağırıyor."
Yiğit apar topar koştu. Evin önüneki kamyoneti gördü. Ali dayısı, babası, annesi salondaydı.
"Hoş geldin Ali Dayı," dedi, elini öptü.
Dayısı, karayağız bir adamdı. İnce, uzun boyluydu. Sertti biraz.
"Aferin yeğenim! Karnen güzelmiş. Teşekkür de almışsın," diye söze girdi.
Babası hemen konuya girdi:
"Dayınla gidiyorsunuz."
"Hepimiz mi?"
"Beni merak etmeyin," dedi Hüseyin Bey.
"Ne zaman?"
Babasından önce Evrim yanıtladı:
"Bu akşam."
"Bu akşam mı? Yarın gitsek ya."
"Olmaz," dedi dayısı. "Yarın fındığa başlıyoruz."
"Tonton ne olacak?"